Laatste bericht vanuit San Francisco

Mensen mensen!

We gaan weer verder waar ik vorige keer gebleven was!

Vanuit Wellington reed ik omdat de auto nog steeds niet verkocht was naar Taranaki.
Daar waren er nog 2 dagen over om New Plymouth en (de omgeving van) Mt. Tarakanki te bekijken.
Vanuit daar haalde ik Pieter van zijn werk en reden we naar Jules en CJ in Palmerston Norh om daar
de verjaardag van CJ te vieren.
We konden daar heel het weekend blijven slapen en omdat de auto nog steeds niet verkocht was besloten
we in hem in Auckland te gaan verkopen omdat daar meer backpackers arriveren dan in Wellington.
In Auckland zette we de auto op de Backpackers Carmarket in de hoop dat we er daar snel vanaf zouden
komen maar ook dat viel tegen.
De eerste dag gebeurde er niets en omdat we wel moe begonnen te raken van het 'autoverkoopgedoe' huurden
we een auto om daarmee naar Waitomo Caves te rijden.
In Waitomo Caves deden we een tocht door hele grote grotten waar we met een binnenband van een auto
doorheen konden varen, ook sprongen we achteruit met band van wat watervallen af.
De volgende dag reden we terug naar Auckland in de hoop 1400 dollar aan te treffen maar 'helaas' stond onze
blauwe Subaru nog steeds op hetzelfde plekje.
We begonnen steeds meer twijfels te krijgen aan de verkoopkunsten van de carmarketmedewerkers dus de rest
van de dag zaten we zelf op de echt weinige mensen te wachten die binnen kwamen lopen.
Het besluit om de auto daar naar 17.00 weg te halen stond al vast want er gebeurde hier echt helemaal niets maar
net voor sluitingstijd kwam er nog een stelletje binnen lopen.
Dit was dus echt de laatste kans en na een klein verkooppraatje wilde de mensen toch een testritje maken.
Ze waren zelf niet gewend om in een handgeschakelde auto te rijden dus ik mocht zelf rijden..
Natuurlijk wist ik de weg niet in Auckland en reed bewust de snelweg niet op omdat ik wist dat boven de 100 km/h
het stuur begon te trillen.
Het was gelukkig allemaal prima en om 17.00 liepen we naar buiten met een dikke glimlach op ons gezicht en 1300
dollar in de handjes.
Met de huurauto reden we direct door naar Whakatane vanuit waar we een toch naar White Island konden doen.
Omdat het weer daarvoor de volgende morgen te slecht bleek verandere we (opnieuw) onze plannen en reden we door
richting Taupo om daar de Skydive te gaan doen!!
Gelukkig was het weer daar wel goed en nog geen 30 minuten na aankomst zaten we al aangekleed in het vliegtuig.
De skydive was zoals jullie waarschijnlijk al wel gelezen en gezien hebben geweldig en iets om nooit meer te vergeten
en misschien nog wel ooit eens te doen.
We reden toen terug naar Rotorua en bleven daar op een camping slapen waar we al eens eerder waren geweest.
Ook die dag was het weer te slecht voor White Island dus we reden terug naar Auckland waar we nog 3 dagen hebben
kunnen relaxen voordat we naar de USA vlogen.
Het was best vreemd om Nieuw Zeeland na 6 maanden te verlaten vonden Pieter en ik beide.
Veel herinneringen, veel mooie belevenissen en een super mooie trip door een nog mooier land!!!

Na aankomst in San Francisco vlogen we meteen door naar Denver waar de tante van Pieter ons van het vliegveld kwam halen.
In het dorpje Nederland (Colorado) waar de vriend van de tante van Pieter woont bleven we ruim een week logeren.
De eerste dag vroeg David of we zin hadden om wat te gaan schieten in de bergen, allicht!!
Met een semi-automatisch handpistool en een mega shotgun schoten we kleiduiven, tegels en planken aan gort, wat een geweld!!
Ook bezochten de The Rocky Mountains en dat was ook weer een hele belevenis, er lag daar gewoon een pak sneeuw.
Super gave uitzichten, grote rendieren, coyotes en een live-optreden van een Blue Grass band.. ze hebben t gelijk in The Rockies!
De rest van de dagen bezochten we oa een dorpje naast Nederland waar we met speciale sneeuwschoenen over de besneeuwde wegen
naar een mooie waterval liepen.
Op zaterdag zouden we de huurauto ophalen van het vliegveld in Denver en we hadden meteen een strak reisschema.
Helaas liep dat even anders dan we gehoopt hadden want omdat de creditcard een te klein account had konden we geen huurauto
meenemen.
We wisten toen nog niet waarom en probeerde er in dat weekend nog alles aan te doen om ervoor te zorgen dat we de auto die maandag
wel op konden gaan halen.
Na een heel weekend wachten viel het maandagmorgen opnieuw tegen en hadden we even een groot probleem.
Alle hostels, hotels en campings waren al vooruit geboekt en dus moesten we die allemaal af gaan zeggen.
We wisten even niet wat we moesten gaan doen en opeens schoot me het idee te binnen om gewoon naar Las Vegas te vliegen want dan hoefden we ons verblijf daar niet af te zeggen, 4 uur later zaten we in het vliegtuig!!

4 dagen langs zaten we in die grote kermis midden in de woestijn en ik was blij toen we na 4 dagen weer in het vliegtuig naar LA zaten.

De foto's en de filmpjes op tv zijn altijd mooi maar de hoeren, zwervers, alcoholisten, junkies, gokverslaafden, criminelen en vieze Amerikanen zie je daar nooit op.

In totaal hebben Piet en ik 2 dollar 'opgegokt' en 0 dollar gewonnen, helaas 100% verlies dus.
Een flesje Corona kostte 1,50 en daar maakte we graag 100% verlies op :).
Vegas was eens maar waarschijnlijk nooit meer!

Vanuit Vegas vlogen we naar Los Angeles waar we konden verblijven bij mensen waar we O&N mee hebben gevierd in Queenstown in Nieuw Zeeland.
Lennart en Frances wonen in Santa Monica wat ongeveer 20 minuten van het centrum van LA vandaag ligt.
Met hun Mustang V6 4.0 Cabrio hebben ze ons Hollywood, Beverly Hills, Sunset Boulevard (Walk Of Fame), etc laten zien.
Opnieuw een groot circus met opnieuw heel veel rare Amerikanen, leuk om gezien te hebben maar niet echt mijn ding.
In de avond zijn we samen naar een openluchtfilm geweest waar we met een kleedje, wat te snacken en een flesje rose op het gras de film hebben gekeken.
Het had iets weg van de Muzeconcerten maar dan echt muisstil tenzij er een grappige scene of een goed liedje was want dan begonnen de Amerikanen volle gas te juigen en te klappen... tegen een betonne muur waar een beamer op was gericht... :s
De Hollandse nuchterheid mixt niet echt met de Amerikaanse overdrevenheid, wel grappig, deh wel!
Op zondag zijn Piet en ik met de fietsen van L&F over het strand van Santa Monica tot aan Venice Beach gefietst.
Net als in de film zag je de sporttoestellen, de rollerschaatsende dames, kermisattracties op de (blijkbaar) bekende Pier en ook weer veel rare mensen.

Omdat het geld ver op begon te raken en Piet en ik echt niet wisten wat we 1,5 week in San Francisco moesten gaan doen besloten we om te gaan liften langs Highway 1 in California.
Binnen een week moesten we in Santa Cruz zijn vanuit waar we met een Greyhoundbus naar SF konden gaan.
Lennart zette ons maandagmorgen af bij Sunset Boulevard en 4 dagen later waren we al op de plek van bestemming.
Onderweg 's avonds lekker een kampvuurtje bouwen, beetje bbq-en en n pilske drinken en overdag met rare mensen meerijden verschillend van afkickende Cristal Meth-junkies tot aan hippies die ons overal naartoe brachten omdat ze toch geen fuck te doen hadden heel de dag.
Een mooie ervaring rijker, het liften was zeker gemakkelijk maar er zit een groot verschil tussen mensen uit NZ en mensen uit USA.
Santa Cruz viel helaas vies tegen.
Ivm het memorialweekend zaten alle fatsoenlijke campings vol dus we konden alleen op een primitieve camping terecht aan de rand van het dorp.
Geen keuken, geen tv, geen spa-pool, geen kampvuur maar gelukkig wel bomen voor onze hangmatten, ok leuk!
Zoals al eerder te lezen in dit verhaal veel rare mensen in The United States of America maar Santa Cruz staat wat dat betreft ongetwijfeld op nummer 1.
Het lijkt wel of er meer zwervers leven dan gewone mensen, de gewone mensen zijn dan de hippies.
Er waren geen leuke kroegen, geen mooi strand en het was gewoon heel de dag koud!
Omdat we het de laatste avond te koud hadden om terug te gaan naar de camping hebben we een bioscoopje gepakt om warm te blijven, dat zegt genoeg...

Na 3 dagen dan eindelijk de bus naar San Francisco waar we 's avonds rond 20u waren en na eindelijk een gezonde maaltijd (ja ma, met broccoli ;)) lekker in een bed gekropen.

Maandag stond onze trip naar Alcatraz gepland dus vroeg uit de mand en richting Pier 33 lopen waar we de boot moesten hebben.

Het gevangeneneiland was echt heel erg gaaf om te zien.
Door een soort rondleiding met een koptelefoontje (lijkt karig maar was super fijn) lieten ze alles zien binnen het cellencomplex.
Zelfs de manieren waarop en waarmee gevangenen waren ontsnapt werden stap voor stap uitgelegd.
Voor de mensen die ooit nog naar San Francisco gaan: Ga zeker naar Alcatraz want dat is het geld meer dan waard!!
Vandaag zouden we met de fiets door de stad gaan rijden om nog wat dingen te bezoeken maar omdat de alcohol gisterenavond erg goed smaakte hebben we de fiets verruild voor een soort scooterauto.
Een soort cabrio bejaardenwagentje dat je met behulp van een navigatiesysteem langs alle mooie dingen in de stad stuurde.
We hadden ook geluk dat The Golden Gaten Bridge vandaag volledig te zien was want normaal hangt die in de mits/wolken.

Vanavond maken we ons laatste gerechtje klaar hier en morgen om 11u worden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht.
Om ongeveer 14u vliegen we richting Amsterdam waar we donderdagmorgen om 11.00 zullen arriveren.
Na 7 maanden weg te zijn geweest is het best wel weer spannend om naar huis te gaan.
Piet en ik hebben een geweldige tijd gehad, veel gave dingen gezien en gedaan en zelf ook veel geleerd.
Het reizen heeft mij in ieder geval goed gedaan want ik heb door mezelf voortdurend aan te moeten passen aan de omgeving en de mensen daarin veel geleerd.
Ook ga je als je geen 'thuis' meer hebt de dingen die je thuis hebt meer waarderen.
Een eigen wc, een fijne douche, een bank (vooral dat), een eigen koelkast, een auto en scooter voor de deur, een gsm waarmee je je vrienden en vriendinnen op ieder moment van de dag kunt bellen en smsen, een kledingkast, een cdcollectie, een ingerichte keuken, de friettent op de hoek (frikandel speciaal en n goulashkroket met mayo), etc etc.
Ik kan zo nog wel even doorgaan..
Enfin, over minder dan 48 uur heb ik al deze dingen weer binnen handbereik en ik kijk daar erg naar uit.

Ik wil iedereen bedanken voor de getoonde interesse in mijn/onze belevenissen en de verhalen en foto's daarvan!

Ondanks dat ik er een grote hekel aan heb gehad om tussen 50 Chinezen te zitten (die schietspellen doen met het volume op 10) een verhaal te tikken vond ik het leuk om jullie van alles op de hoogte houden.
Hoe en wat er verder met me gaat gebeuren weet ik echt nog niet.
Ik ben weer gewoon te bereiken op mn oude 06nummer dus bel me gerust op voor een biertje!

Tot snel mensen!

Groetjes, Jan