4e bericht vanuit Nieuw Zeeland na 10 weken

Lieve Nederlandse bewonertjes!

Hier weer een berichtje vanuit het verre Nieuw Zeeland.
Dit keer ga ik beginnen met antwoord te geven op de mails die ik heb gekregen over de gebeurtenis in Invercargil met het Nederlandse stelletje.
Voor de mensen die nog niet weten wat er gebeurd is een korte omschrijving: een Maoriman heeft een Nederlands meisje verkracht in bijzijn van haar vriend en het stel daarna beroofd.
Het is natuurlijk iets verschrikkelijks maar dat het in Nederland groot nieuws is verbaast me nogal.
Mensen worden gewaarschuwd als ze naar Nieuw Zeeland gaan voor het gevaar dat hier op ze wacht.
Ik hoop dat jullie me geloven als ik beweer dat ik nog nooit in een land ben geweest waar mensen zo eerlijk, sociaal en vriendelijk tegen elkaar zijn dan hier.
Criminaliteit kennen ze hier vrijwel niet maar idioten lopen overal rond, ook hier in Nieuw Zeeland.
Wel denk ik dat er zich in Nederland een hele hoop meer van die figuren bevinden dan hier aan de andere kant van de wereld.
Misschien is het beter dat de Nederlandse media wat meer aandacht zou besteden aan de problemen in het eigen land.
Wat hier gebeurd is, is een 'kleinigheidje' vergeleken met wat er allemaal in Nederland aan de hand is op het moment.
Het laatste wat jullie moeten doen is denken dat het hier gevaarlijker is dan daar, dat mag duidelijk zijn!

Om er een beetje een verhaal in te houden ga ik verder waar in het vorige verhaaltje gebleven was.
Omdat we van het tikken van het vorige verhaal zo gaar waren (ja we zaten weer tussen de Chinezen) zijn we een dag langer gebleven in Dunedin dan gepland.
De dag daarna reden we door het binnenland van Dunedin naar Wanaka.
Een 4WD was daar zeker voor nodig dus onze wagen kwam weer eens goed van pas.
's Avonds op de camping dronken we een fleske rose en verder weinig actie.
De dag daarna gingen we Wanaka in om vast een regenbroek te gaan halen voor de geplande wandeling in Fiorland.
Diezelfde middag bezochten we Puzzleworld, iets waar we eigenlijk geen zin in hadden maar wat we allebei erg leuk vonden.
Er waren veel dingen te zien met gezichtsbedrog te zien en het evenwichtsgevoel werd meerde malen in de war gebracht.
Daarna liepen we de grootste doolhof in waar ik ooit in ben geweest.
Het was moeilijk om niet vals te spelen maar uiteindelijk lukte het ons om de opdracht in de doolhof uit te voeren en de uitgang te vinden, het duurde wel verrekte lang!
8-1 beklommen we Mount Roy (1580m) en aan de top hadden we een schitterend uitzicht over Wanaka en omgeving.
Tijdens de afdaling kreeg ik weer veel last van mijn linkerknie en door de pijn duurde het lang voor we beneden waren.
Terug in Wanaka hebben op een grasvelde een beetje gevliegerd en genoten van het zonnetje.
Nadat we onze tickets met 3 maanden verlengd hadden (thuiskomstdag: 27 mei 2009) reden we naar Queenstown.
De dag voor mijn verjaardag was er op het plaatselijke rugbyveld een groot rugbytoernooi waar we voor $5,- naar konden kijken.
De betere teams uit Nieuw Zeeland speelden met aangepast regels tegen elkaar en dat was echt kicken!
Hier bier vloeide rijkelijk en aan het einde van de dag was 90% van de bezoekers flink bezopen, da was ik nie dag was een neger..
Om mijn 25e verjaardag te vieren gingen we op stap in Queenstown.
Voordat we vertrokken kreeg ik een schapenmuts, een opblaasschaap, vochtig toiletpapier (zeer schaars hier) en een riverboardtrip cadeau, super!!
De schapen moesten mee op stap dus ik liep de hele avond voor lul, weh leuk!
Omdat we flink gaar waren van het rugbytoernooitje en het uitgaansleven in Queenstown weer tegenviel werd het niet heel laat.
Queenstown zou volgens de verhalen de 'place to be' moeten zijn maar dat viel dus vies tegen.. vonden wij iig.
Op 11 januari heb ik na 25 jaar mijn eerste verjaardag in mijn zwembroek in het zonnetje bier kunnen drinken.
Lekker de kofferbak open, een 'rookmuziekske' en gewoon chillen heel de dag, heerlijk!
Maandag 12 januari zijn we gaan riverboarden en dat was echt zo mega gaaf.
Met een wetsuit, bodyboard, helm en flippers gingen we een wildwaterrivier af van kracht 4.
Kracht 0 werd omschreven als een badkuip en kracht 6 als zelfmoord dus we zaten op een nogal wilde rivier zeg maar..
Na wat uitleg mochten we los en kwamen we meteen in het wildste stuk terecht.
Ik werd meteen na de eerste bocht door een kolk onder water gezogen.
Tijdens de uitleg werd gezegd dat als dat gebeurde je 'gewoon' je plank vast moest houden en dat je dan vanzelf weer boven zou komen.
In eerste instantie deed ik dat maar het werd alleen maar donkerder om me heen ipv lichter.
Toen ik lichtelijk in paniek raakte liet ik mijn board los en begon als een gek naar boven te peddelen.
Gelukkig zag ik weer licht en net voordat ik dacht te gaan stikken kwam ik weer boven.
In het water ben ik niet bang aangelegd maar hiervan moestik even bijkomen.
Een gids zag dat ik onder weg gezogen en telde bijna 10 seconden en stelde gerust door te zeggen dat er in bijzijn van hem nog nooit iemand verzopen was.. gelukkig, tof man!
Een aantal mensen uit de groep waren bang en moesten door de gids vast worden gehouden, zelfs een volwassen kerel.
De rest van de tocht was super gaaf maar ik was wel iets voorzichtiger dan in het begin, het was zeker een van de heftigste dingen die ik ooit gedaan heb.
13 Januari namen we weer afscheid van de Grunningers en reden we naar Te Anau (Fiorland).
De dag erna begonnen we met de Kepler Track en beklommen we Mount Luxmore (1472 m) en sliepen we in een hut.
Voor het slapen wandelde we door een 200 meter lange grot die voor het grootste gedeelte bekeed was met kalk, spulleke!
Daarna dronken we nog wiskey met 2 andere Nederlanderse kerels en daarn tukken in de hut, althans dan was de bedoeling.
Het was voor mij de eerste keer dat ik in een hut sliep en hopelijk ook de laatste keer.
Met 30 man sliepen we in een kamer en huilende babies, snurkende mensen en nachtplassersn hielden me ondanks dat ik met oordoppen sliep vrijwel heel de nacht wakker.
Ietwat verrot vertrokken we 's morgens om de toch te vervolgen.
Na een paar uur door het hooggebergte lopen hadden we een prachtig uitzicht over het Fiorland.
Omdat kort daarna de afdaling begon volgde ik het advies van Dn Bolle (mijn moeder) op om rekverband om de zere knie heen te trekken.
Gelukkig had ik zelfs met bepakking geen pijn dus dat was te gek: ik zeg, Bolle bedaankt heej!
De 3e dag van de tocht regende en we konden de camping niet bereiken ivm een overstroomd pad dus we besloten nog 1,5 door te lopen naar een exit en daar een lift te scoren naar Te Anau.
Dat lukte en in Te Anau sliepen we 2 nachten in een luxe hostel met openhaard in de huiskamer, mooi man!
Daarna reden we door naar Milford Sound en onderweg bezochten we oa de Mirror Lakes.
In Milford zelf deden we een boottocht en ook dat was weer te gek.
De kapitein liet ons de kracht van een 155 meter hoge wachterval voelen door bijna onder de waterval te varen.
We werden bijna an het dek afgeblazen door het naar beneden stortende water, vet!
Vanuit Fiorland reden we over de South Scenic Route richting Invercargil en bezochten we oa de Clifden Cave.
Een 300 meter lange grot leidde ons van de ene naar de andere kamer.
De ruimtes tussen de gangen in waren soms zeker net zo groot als Dn Brands (om de meeste maar even een indruk te geven).
Omdat een deel van de grot onder water stond moesten de schoenen uit en liepen we het laatste stuk op de blote voeten.
Vanuit het zuiden reden we weer richting Queenstown om weer een biertje te doen met NZ Fietser (Friso) en dat was weer gezellig.
Om werk te gaan zoeken reden we de dag daarna weer richting Wanaka.
Ik ben daar naar de plaatselijke Smith & Smith gegaan maar omdat ze daar geen werk hadden kreeg ik de tip om een mail te sturen naar het hoofd personeelszaken.
Dat deed ik en omdat Piet en ik de dag daarna nog geen antwoord hadden besloten we naar Mount Cook te rijden.
Het weer was goed en de berg was te zien zonder dat de top in de wolken hing en dat schijnt zeldzaam te zijn, prachtig!
Na een wandeling naar de Hooker Valley en een bezoek aan de Tasman Glacier reden we weer terug naar Wanaka.
Ik had antwoord gekregen en kon per direct aan de gang in Wellington!
Hier had ik nog niet op gerekend want we wilden eerste de rest van het Zuider Eiland nog bekijken voordat we de ferry naar het Noorder Eiland konden pakken.
Ietwat brutaal mailde ik terug dat ik over een week kon beginnen en dat was gelukkig geen probleem.
Om wat dingen af te spreken kreeg ik het telefoonnummer van de regiomanager.
Nadat ik zijn voicemail in had gesproken belde hij me terug en hij begreep helemaal dat we nog een week nodig hadden en vond het leuk te horen wat we allemaal al gedaan hadden.
Hij wilde geen Mr. Drury genoemd worden maar gewoon Geoff en na 5 minuten wat het 'mate' ipv Jan offeh... Mr. de Bruijn? :)
Je hoort Kiwi's elkaar in de kroeg aanspreken met 'mate' dus ik stond er een beetje van te kijken dat een regiomanager me na 5 minuten al mate noemde.
Ook zou hij alvast naar een goede verblijfplaats voor me zoeken in de buurt van het filiaal dus dat komt helemaal goed.
Zou ik ook een creditcard van de zaak krijgen om net als in Nederland mijn bier in het hotel mee af te tikken Rinus?? ;)
Allicht heb ik veel zin om te beginnen maandag 2 februari en ben ik zeer benieuwd hoelang het gaat duren voordat ik mijn bijnaam 'KutJan' ook bij Smith&Smith Petone Branch weer te pakken heb haha! :)
Vanuit Wanaka reden we over een prachtige route langs de Westkust naar Fox Glacier.
Omdat er een gratis campsite was aan de kust reden we die kant op om daar te slapen.
Het stikte er van de Black Flies dus we maakten een groot kampvuur om de beesten op afstand te houden en al snel zat er een man of 10 rond het vuur bier te drinken.
Na een gezellige avond reden we naar de plaatselijke camping om even een stiekeme douche te pakken.
Sneaky reden we een camping op maar omdat de auto een beetje veel in het zicht van de receptie stond ontdekte de campingeigenaar ons die nogal over zeik ging.
We moesten de douche betalen omdat hij anders de politie zou bellen.
Als we ergens geen zin in hadden was het gezeik met politie in NZ dus we kochten de problemen af met $20,- en peerde 'm er daarna snel tussenuit!
Het risico van het vak zeggen ze weleens..
Na het doucheavontuur beklommen we de Fox Glacier en dat was wederom een hoogtepuntje van de reis.
Een pak ijs is 13 km lang en 2600 meter hoog en levensgevaarlijk.
3 Weken geleden zijn er nog 2 jongens omgekomen toen ze onderaan de gletsjer stonden en een pak ijs en rotsen bovenop zich kregen, we liepen dus maar braaf achter de gids aan.. I saaw it heej, thie head was complietly brooken heej! ;)
We konden een uur over het ijs lopen en kregen uitleg over het onstaan en bewegen van de gletsjer, super!
Vanuit Fox Glacier reden we dezelfde dag nog naar Greymouth om daar de nacht weer door te brengen.
Dit was de eerste avond dat we in Nieuw Zeeland buiten konden zitten zonder het koud te krijgen, de zomer begint!
Na een paar biertjes kropen we de tent weer in want de dag daarna reden we over de Lewis Pass naar Kaikoura.
Omdat we zin hadden in een bed zochten we een hostel op en dat de mooiste die we gehad hadden.
Met een groot zwembad, gratis jaccuzi, een grote koelkast en een groot dakterras was het precies wat nodig hadden.
In Kaikoura zijn we met een boot walvissen (Sperm Wales, http://www.sailingissues.com/dolphins/sperm-whale3.jpg) gaan
bekijken.
Het was een duur geintje maar uiteindelijk was het het geld zeker waard want wat zijn dat gave beesten.
We zagen in totaal 5 walvissen waarvan er 3 onderdoken en met de staart boven water kwamen 15 meter van onze boot, geweldig!
Onderweg kregen we wat uitleg over de walvissen en de albatrossen die rond onze boot vlogen.
Vanuit Kaikoura reden we langs de oostkust naar Nelson om daar nog een aantal dagen te chillen voor we volgende week aan het werk moeten.
In Nelson sliepen we ook in een mooi hostel met alles erop en eraan.
Achter in de tuin van het hostel stond een oude bus die gebruikt werd na 22u als de keuken dicht ging.
Iedereen verzamelde zich in de bus en het leek daar een beetje op De Hooizolder, zeg maar... :)
Vanuit Nelson reden we de dag daarna naar Marlborough Sounds om nog een paar dagen te chillen in het zonnetje.
Het zonnetje bleef helaas voor het grootste gedeelte van de tijd weg maar we hebben nog wel kunnen genieten van de laatste dagen vrij.
Vanuit de Sounds zijn we naar Renwick gegaan om een wijntocht te doen.
Er zijn veel lokale wijngaarden waar je de wijnen (vaak voor niets) kunt proeven en na een stuk of 5 stopjes begint het bolleke al aardig warm aan te voelen.
Door de verschillende soorten wijn en bier kregen we door het fietsen in de zon wel stevige koppijn dus naderhand even afgeblust met een biertje in de lokale kroeg.
Goed gaar plofte ik ’s avonds vroeg in de mand omdat we de gisteren de ferry naar het Noorder Eiland moesten pakken.
De tocht over was relax en na 3 uur stonden we na dik 1,5 maand weer terug op het Noorder Eiland.
Vanuit de haven reden we naar een camping in de buurt van de plek waar ik morgen om 8.30 voor de deur moet staan.
Eerst heb ik een gesprek en daarna zal ik aan de gang moeten voor de komende 2 maanden.
Allicht heb ik er wel veel zin in maar het zal wel weer even wennen zijn om na 3 maanden weer volgens een agenda te moeten gaan leven.
Plannen hebben we al die tijd niet meer hoeven doen en nu moet je weer zorgen dat je uitgerust een nieuwe werkweek in kunt gaan.
Regelmatig hadden Piet en ik discussies over welke dag het was, ik was er heilig van overtuigd dat het donderdag was en Piet zei dat het vrijdag was.
Uiteindelijk bleek het zaterdag te zijn... om maar even aan te geven wat voor leven we hebben gehad de afgelopen tijd.
Terug aan het werk zal wel weer even zwaar worden vermoed ik maar het geld dat we gaan verdienen zal weer gespendeerd worden aan nog meer mooie en gave dingen dus we weten waarvoor we het gaan doen.
Misschien kan ik net als bij Carglass Tilburg een beetje koffie drinken en vervelen en dan zullen de 2 maanden snel voorbij zijn denk ik!

Extra foto’s zijn weer te vinden op Hyves dus klik op de volgende link: http://jantjetje.hyves.nl/album/36498136/Wereldreis_6_Zuider_Eiland/tPboaBE3/

Ik wens iedereen veel succes met de voorbereidingen voor de 'feestdagen 2009' en over een week of 2 breng ik weer verslag uit.

Groetjes van, Jantje!

PS: laten jullie weer even een berichtje achter aub?? Bedankt!