Samoa

Beste mensen!

Na 2 weken Samoa heb ik weer wat te vertellen en te laten zien.
Wat hebben Pieter en ik genoten van de 2 weken op de ‘bounty’eilanden in The Pacifics, geweldig!

Ik begin weer waar ik vorige keer geeindigd was.
Het op een na laatste weekend in Petone werd ik uitgenodigd door Victor voor een traditionele hangi-maaltijd.
De maorimensen zijn gek op het gerookte voedsel dat ik ook erg goed vond smaken.
Victor had het klaargemaakt op een iets gemakkelijkere manier, hij had een speciale boiler gemaakt waarin hij het voedsel op traditionele wijze 2 uur liet garen.
Met de nodige biertjes en 2 borden vol voedsel was mijn eerste Hangi een succes!
De laatste dagen in het studentenhuis waren vooral gezellig.
Vrijdagavond heb ik de mannen van het werk uitgenodig voor een biertje en een goeie kop Nederlandse tomatensoep (gekocht in The Dutch Shop).
Na 17u kwamen de mannen recht vanuit het werk naar de Huia Street in Petone en met een goed reggaemuziekje aan en koude flessen Steinlager werd het al snel een gezellige bende.
De laatste mensen zijn rond 02.30 naar huis gegaan en Victor was in de keuken in slaap gevallen dus die heb ik maar op een matrasje in mijn kamer gelegd. :)
Op zaterdag hebben we met de mensen van de flat een afscheidsborrel gehouden waar Pieter ook bij was.
Toen het donker werd heb ik het laatste kampvuur in de tuin gebouwd en ook dit was een gezellige avond!
Op zondag reden we met een stevige kater 10 uur lang door het mooie landschap van het Noorder Eiland richting Auckland.
In het hostel waar we de reis in Nieuw Zeeland zijn begonnen konden we nog precies 3 uur slapen voordat we naar het vliegveld zouden worden gebracht, tof!
Om 4.15 stond de eigenaar van het hostel klaar om ons met zijn busje naar het vliegveld te brengen.
Gelukkig waren de rugzakken wat minder zwaar dan normaal, de lange broeken en jassen hadden zouden we in Samoa niet nodig hebben dus die hebben we in de auto gelaten...
In het vliegtuig bleef er vrij lang een stoeltje leeg naast mij dus ik had al hoop dat ik 2 plekken tot mijn beschikking had.
Net voordat we vertrokken kwam er toch nog een 2 meter hoge, 1 meter brede en zeker 150 kg wegend Samoaan het vliegtuig binnen stappen.
Natuurlijk hoorde die op het stoeltje naast mij thuis waardoor ik ipv 2 stoelen nog maar 0,5 stoel ruimte had.
Pieter en ik waren het erover eens dat we nog nooit zo’n grote man gezien hadden.
Het was wel een aardige kerel waarmee ik best een grappig gesprek had over Samoa waar hij leefde.
‘Gelukkig’ kreeg de man zo’n last van zijn benen, rug en armen dat hij vroeg naar een andere plek en die werd omdat het ook echt niet anders ging geregeld.
‘See you later mate!’
Na 3,5 uur vliegen stapten we in Samoa uit het vliegtuig en de klap die we daar in het gezicht kregen van de klamme warme vochtige lucht zal ik nooit vergeten.
Vooral niet omdat Pieter zoiets nog nooit eerder had meegemaakt en er toch wel even heel erg aan moest wennen, een grappig moment!
Vanuit het vliegveld werden we met een taxi naar het hostel gebracht waar we dagen aan de hitte hebben moeten wennen en verder niet veel gedaan hebben.
We konden ook niets doen want op zondag is echt iedereen naar de kerk en is het hele eiland uitgestorven.
De enige plek waar we wat te eten konden krijgen was, hoe kan het ook anders, Mac Donalds!! :)
Op maandag zijn we wel naar het Deep Marine Reserve geweest waar we hebben gesnorkeld op de mooiste snorkelplek die ik ooit gezien heb.
Het leek net of we in een aquarium lagen tussen 1000 verschillende kleuren vissen en koraalrif, echt geweldig!!
Ook hebben we in Apia (hoofdstad van Samoa) een lava-lave gekocht.
Een lava-lava is een doek die als rok gedragen wordt door de lokale bevolking, dwz mannen en vrouwen!
Als je als toerist een lava-lava draagt show je respect aan het Samoaanse volk dus als het even uitkwam liepen Piet en ik in een lava-lava rond wat best goed beviel, lekker luchtig zeg maar ;).
Vanuit Apia zijn we richting het 2e eiland Savai vertrokken.
Onderweg naar de plek waar we verbleven bracht de taxichauffeur ons naar een plek waar we met 60cm-grote zeeschilpadden konden zwemmen en dat was opnieuw een hoogtepunt van de reis!
Met een snorkelsetje zwommen we een half uur tussen grote schilpadden in een heel grote pool.
Eigenlijk was het niet de plek waar de dieren thuis horen maar deze schilpadden hadden het zeker beter dan de apen in de Apenheul dusja..
We verbleven 3 dagen in Manase waar we in een fale hebben gezeten aan het witte strand, de blauwgroene zee op 5 meter afstand, palmbomen waar we de cocosnoten zo uit konde trekken en 1,5 euro betaalde voor een 750ml fles bier!
De laatste dag huurde we een auto om het eiland rond te rijden om de blowholes te kunnen bekijken, Acient Mt te beklimmen (zweten!!) en de Saleaula Lava Fields konden zien.
In Nieuw Zeeland hadden we ook blowholes gezien bij The Pancake Rocks maar deze blowholes waren veel beter.
Omdat de golven in een soort van grotten met een ‘gat in het dak’ slaan schiet het water door dat gat met een hoge kracht naar buiten, echt gaaf!
De Lava Fields waren ook mooi om te zien en vooral omdat er mensen op wonen.
Een voordeel aan zo’n plekje, je hoeft nooit het gras te maaien.. ;)
De dag daarna wilde we terug naar Upolu vertrekken maar dat viel nog niet mee.
Een busschema hebben ze niet in Samoa, het is gewoon een kwestie van langs de weg gaan staan en wachten tot er een bus voorbij komt.
Aangezien we de boot van 12u moesten halen en er gewoon geen bus kwam namen we de (relatief dure) taxi en kwamen we er bij de ferry achter dat de boot van 12 uur gewoon niet ging.
Reden? Geen idee en niemand wist het ook, fijn!
De boot van 14u ging gelukkig wel en om 15.30 stonden we weer op Upolu waar we een taxi namen naar Apia om daar een auto te huren.
Al snel kwamen we erachter dat alle autoverhuurbedrijven op zaterdagmiddag gesloten zijn op Samoa en dus wilde we een bus naar Lalamanu pakken waar we tijdens het paasweekend moesten verblijven omdat tijdens deze feestdagen het eiland opnieuw uitgestorven zou zijn en we dus geen kanten op konden/
Helaas ging de bus die dag niet meer naar Lalamanu en dus moesten we weer een taxi pakken.
Goed gaar kwamen we aan op de plek van bestemming aan die wel heel erg mooi was.
Een nog witter strand en een betere plek dan op Savai maakte al snel veel goed.
We hadden geluk dat er die avond een feestavond was en dat het eten vlak nadat we arriveerde werd opgediend.
Door de goede kwaliteit van het diner en een leuke show tijdens de feestavond waren we de tegenvallers van die dag al snel vergeten.
We bleven 2 nachten op die plek waar we genoten van het goede weer en een mooie snorkelplek.
In dit resort aten we ook voor de eerste keer een Umumaaltijd (Samoaanse Hangi) maar hiervan was ik niet echt kapot van.
Het eten was heeeel erg vet en smaakte niet zo goed als dat van de Hangi in Nieuw Zeeland.
Vanuit het FaoFao-resort gingen we naar een iets verder gelegen resort wat nog mooier was dan alle vorige plekken.
Het strand was nog witter, de zee was nog blauwer en het eten was echt super!
Op deze plek bleven we een nacht omdat het paasweekend voorbij was en we een auto konden gaan huren in Apia.
Om niet weer een berg geld kwijt te raken namen we een bus ipv een taxi.
De bus zou tussen 10.30 en 11.30 langs komen dus we gingen aan de kant van de weg zitten wachten.
Om 12.15 hoorde we een hoop gebonk en jawel, daar kwam was aanvliegen.
Onze tassen werden achterin de bus geschoven en toen ik een blik wierp op de rest van de bagage zag ik een paar poten uit een van riet gewezen tas hangen.
Toen ik nog een keer keek zag ik dat mijn rugzaak naast een dood varken in de bus werd geschoven!! :)
Het diertje was nog wel ingepakt maar aangezien het koeltransport waarschijnlijk te duur was toch maar even voor een paar uurtjes achter in de warme bus geschoven..
Misschien de smaakpolitie maar eens op pad laten gaan in Samoa! Coderen? Bakkies afsluiten? Nooit van gehoord..
Wij de bus in waar het toen nog vrij rustig was en dus plek genoeg.
Na verloop van tijd werd de bus steeds voller en moesten mensen blijven staan.
Toen ook dat niet meer mogelijk was gingen mensen bij elkaar op schoot zitten en na een tijdje was het bijna zover dat ook ik eraan moest gaan geloven.
Maoris in Nieuw Zeeland zijn in het algemeen al vrij groot maar omdat de mensen in Samoa ivm de hitte niet heel veel doen zijn ze allemaal nog dik ook.
Gelukkig kreeg mijn (reusachtige) buurman in de gaten dat ik 2 uur met een Samoaan op mijn schoot nooit ging overleven dus wisselde we van plek en nam hij iemand op zijn schoot, en bedankt natte! ;)
De bus zat echt tjok maar dan ook tjok vol en toch werden er steeds weer mensen met zakken cocosnoten, bananen en weet ik veel wat allemaal nog meer bijgelaten.
Het werd pas echt grappig toen een van de mannen die achterin zat aan het touwtje trok en de bus wilde verlaten..
Na 2 uur schommelen waren we in Apia en stapten Piet en ik met een brede grijns op ons gezicht uit de bus.
Ondanks dat we zeker wisten dat we een volgende keer toch maar weer een taxi namen vonden dit avontuur echt grappig en zullen we het nooit vergeten.
In Apia regelden we een Toyota RAV4 en reden we naar de ferry om naar Manono Island te vertrekken voor een nacht.
We werden met een bootje opgehaald en naar het resort gebracht naar het eiland waar je in 2 uur omheen kunt lopen.
Er zijn daar geen wegen, geen auto’s, geen fietsen, geen kroegen, geen honden (geweldig!!!), geen supermarkten en geen varkens.
We kwamen aan en gelijk werd er eten geregeld en vroegen ze of we een biertje lusten.
Natuurlijk luste we die wel maar die moesten we dan wel zelf gaan halen en dus liepen we naar een van de twee kiosken.
De zoon van de eigenaar (Tipo) liep met ons mee en onderweg vertelde we de 20-jarige kerel dat we uit Nederland kwamen.
Natuurlijk ging het gesprek al snel over hetgeen waar iedereen standaard naar vraagt en de jongen bleek er verekte veel verstand van de hebben.
Op een verborgen plek op het eiland had hij zijn eigen plantage staan waar hij stiekem wiet verbouwde.
Voor bezit of gebruik ga je in Samoa de gevangenis in maar de ene aanwezige politieagent op Manono rookte zelf ook en werd dus omgekocht...
We mochten van de jongen zoveel proberen als we wilde maar jullie begrijpen natuurlijk wel dat we dat niet deden, want ‘damagnievanonsmama’.
Om 6.30 vertrokken we voor een wandeltocht rond het eiland (de rest van de dag was het daar te warm voor) en dat was leuk!
We kregen van Tipo informatie over de manier van leven en de dingen die we te zien kregen.
Goed bezweet schoven we om 8.30 aan het ontbijt en na een goede douche konden we snorkelen in het nabij gelegen rif.
Na een middagtukkie werden we met de boot weer teruggebracht naar Upolu en reden we met de auto langs de zuidkust weer terug naar het resort in Lalamanu.
Donderdagmorgen om 7.30 kreeg Pieter een telefoontje dat hij oom was geworden want zijn oudere broer Sander en zijn vrouw Sandra hadden een dochter gekregen, Eva!
We hebben er ’s middags een biertje op gepakt op het witte strand.
Vrijdag reden we naar de blowholes, een grote dam en een 4WD-tocht door de jungle.
In Nieuw Zeeland hebben we al wat 4Wdtochtjes achter de rug maar dit was het toppunt.
Met het jeepje scheurde we zeker een half uur door het bos waar het gras zo hoog stond dat we de weg bijna niet konden zien.
Minstens 10 keer dacht ik dat we echt vast kwamen te zitten maar telkens ploegde de RAV4 weer door de diepe plassen en modderpoelen.
Langs de noordkust reden we terug naar Apia waar we nog naar de Sliding Rocks zouden gaan.
In Apia kwamen we erachter dat Piet zijn telefoon vergeten was in Lalumanu en dus moesten we 1,5 uur heen en 1,5 terug rijden want die telefoon had hij echt nodig.
Op de heenweg werden we aangehouden door de politie omdat we iets te hard reden.
Achterin de auto lag nog een fles Vodka en dus verdacht de politieagent ons ervan dat we dronken achter het stuur zaten.
We legde hem uit dat we onze telefoon moesten gaan halen en nadat Pieter zn rijbewijs had laten zien keek hij nog een keer rond en dacht nog een keer na.. okay mates, see you later! :)
Weer terug in Apia moesten we de auto terug brengen en na een hapje eten bracht de eigenaar van het verhuurbedrijf ons naar het vliegveld waar we nog een aantal uur moesten wachten voordat we naar Nieuw Zeeland terug konden vliegen.
In het vliegtuig had ik deze keer wel 2 stoelen wat de vlucht iets aangenamer maakte.
Na korte nacht kwamen we om 5.30 in Auckland aan waar we om 7.00 op werden gehaald door de eigenaar van het hostel.
Toen we bij de auto aankwamen reden we direct door naar Wanganui want Pieter moest maandagmorgen weer werken.
Ik besloot nog een blik Red Bull extra naar binnen te werken en door te rijden naar Wellington om maandagmorgen vroeg te kunnen beginnen met het verkopen van de auto.
Daar ben ik nu nog steeds mee bezig en het valt niet mee.
Ik hoop snel van de auto af te komen en een camper te organiseren zodat we daarmee terug kunnen rijden naar Auckland.
Gelukkig kan ik zolang in het huis in Petone blijven zodat ik geen geld kwijt ben aan een camping of hostel.

Voordat we Nieuw Zeeland verlaten zal ik nog wel een verhaal op mijn site zetten want daarna weet ik niet wanneer we weer tijd hebben om achter de pc te gaan zitten.
Ik kan wel vast vertellen dat de entreebewijzen voor een rondtocht op het gevangeniseiland Alcatraz al binnen zijn, spulleke baas!!

Ik heb op Hyves de super gave foto’s van Samoa gezet, ze zijn echt gaaf geworden!!:
http://jantjetje.hyves.nl/album/39167647/Wereldreis_8_Samoa/vTQdsm4e/

Over een kleine 40 dagen ben ik weer in Nederland en ik moet toegeven dat ik er wel naar uit begin te kijken om weer lekker naar huis te gaan!!!

Geniet van het beter wordende weer daar en tot snel!!

Groetjes, Jan