Tweede bericht vanuit Nieuw Zeeland na 4 weken

Witte Kaaskoppies!!

Hier weer een bericht vanuit Nieuw Zeeland waar de zomer nu echt aan het beginnen is.
We zitten nu ongeveer een maand hier waarvan ik de eerste 2 weken al beschreven heb in het vorige berichtje.
Ik zal net zoals de vorige keer verder gaan waar ik aan het einde van het vorige bericht gebleven was.

29-11 Vanuit Auckland hadden we het plan om naar het zuiden te liften richting Coromandel.
Na ruim 1,5 uur naast de oprit van Highway 1 richting Hamilton te hebben gestaan hebben we het liften helaas op moeten geven.
Het was zaterdag en liften in het weekend was eerder al erg moeilijk gebleken.
Door de grote hoeveelheid Chinezen op de weg (die laten nooit lifters instappen) en de volle auto’s konden we er niet in slagen een lift te vinden richting het zuiden.
Toen de bus maar weer terug naar het centrum gepakt en geprobeerd een bus naar Hamilton te boeken, helaas was deze al vertrokken en dus waren de mogelijkheden om uit Auckland te komen ver op.
Gelukkig werd de ietwat slaperige baliehulp van het reiscentrum te hulp geschoten door een wakkerdere man die ons de tip gaf om een bus richting Bombay te pakken.
Dat was de enige mogelijkheid nog dus we hadden weinig te kiezen.
In Bombay zou een toeristencentrum zijn waar wij uit zouden stappen dus vanuit daar zouden we verder kijken.
Omdat die bus pas 2 uur later zou vertrekken hebben we ons nog even getrakteerd op een paar lekkere koude glazen Heineken op het terras aan de haven in Auckland.
Een aantal uur later aangekomen in Bombay bleek het Information Center al gesloten te zijn, het was immers zaterdag..
Verder was er niets te bekennen daar en konde we in de Lonely Planet ook geen geschikte camping vinden in de buurt.
Omdat het aardig laat was besloten we verder naar Coromandel te liften om toch nog een slaapplek te kunnen vinden, desnoods zouden we ergens wild camperen in een weiland ofzo.
De tweede lift die we scoorde richting Thames leek in eerste instantie een vage kerel en ik had er weinig vetrouwen in omdat hij raar op me over kwam.
Hij bood ons aan om in zijn achtertuin te overnachten want hij had ruimte genoeg.
In eerste instantie had ik daar niet zoveel zin in maar Pieter zat voorin de auto en had met hem zitten praten terwijl ik stiekem achterin de auto in slaap was gevallen.
Hij dacht dat het allemaal wel te vertrouwen was dus uiteindelijk reden we het garagepad van de beste man op, dat was ongeveer 500m lang en een procentje of 15 stijl omhoog.
Bij zijn huis aangekomen zagen we geen achtertuin maar een zwaar rommelige bende wat zijn kantoor voor moest stellen.
De man vroeg of we wat wilde eten want zijn vrouw was al aan het koken, toen ze naar buiten kwam om ons te begroeten had ik spontaan geen honger meer dus met een smoesje wimpelde we zijn aanbod af.
Hij begeleide ons naar zijn achtertuin waar we onze tent op konde zetten.
De man had achter een paar bomen een achtertuin die net zo groot was als heel Riel en waar ongeveer 40 schapen stonden te grazen.
Tussen een paar hekken in was een vlak stuk waar we alsnog een zakje pasta klaar maakte en genoten van een prachtig uitzicht over de achtertuin en het uitzicht op de vallei die vanuit daar zichtbaar was.
Na 23u stopte de schapen (gelukkig) met zeuren en konden we in een pikdonker weiland in slaap vallen, een super mooie ervaring!
30-11 De volgende dag waren we naar een super goede lift in Whitianga op de Coromandel.
Vanuit daar zijn we met een veerboot naar een camping in Hahei gegaan waar we Cathedral Cove en Hot Water Beach bezochten.
De cove is een gigantische kalkstenen spelonkgewelf (nieuw scrabbelwoord) dat 2 stranden met elkaar verbindt en alleen bij laag water toegangelijk is, gelukkig had ik slippers aan en kon ik sowieso even een kijkje nemen op het andere strand.
Helaas was het weer slecht dus we waren er snel ook weer weg.
Die middag zijn we naar Hot Water Beach gegaan, warm water borrelt daar tot net onder de oppervlakte omhoog en als je dus een kuil graaft bij laag water maak je je eigen warmwaterbad.
Nadat we onze kuil gegraven hadden kwamen er na tijdje een paar vervelende Fransen in onze kuil zitten en was het snel voorbij met de pret.
Ik wilde er wat van zeggen maar was een beetje voorzichtig, eerst keek ik even of hij toenvallig een Willem II-tattoo op zijn rug had want ik heb gehoord dat die Fransen weleens een beetje agressief kunnen zijn.. :)
Dat was niet het geval maar omdat het regende besloten we het maar te laten voor wat het was en terug naar de camping te gaan.
3-12 Vanuit Hahei trokken we daarna verder richting Roturua (geiserstad), we wilde daar graag die dag nog aankomen maar het was wel weer een eind naar het zuiden.
Na 3 liften stonden diezelfde middag (allicht weer voor de nopjan) in Rotuara waar we een hele toffe camping vonden.
We bezochten daar Te Puia (het geiserpark) waar we genoten van de verhalen van de nogal kamperiguitziende gids (WC Experience: ‘zn matras hing op zn schouders want zn hoar was n bietje vehhet!’) en de geisers die 40 minuten druk opbouwen en daarna zo’n 20 minuten water tot een hoogte van 20 meter naar buiten spoten wat we allebei echt te gek vonden!
Ook waren er kokende modderpoelen die constant belletjes uitpufte.
Vanuit Te Puia gingen we naar The Skyline waar we uitzicht hadden over Roturua en Lake Roturua en met kleine karretjes van een baan konde scheuren.
Voor een paar euro konden we 3 keer als een kleine kind maar wel allicht vollegas naar beneden en weer omhoog met een stoeltjeslift, erg grappig.
Na een stevige barbeque en een bad in de hot tube op de camping weer in de tent gekropen.
De dag daarna zijn we naar de Polynesian Spa gegaan waar we heel de dag hebben zitten chillen in badjes van verschillende temperaturen.
Het water werd warm gehouden door de kokende bronnen die om het park heen aan de oppervlakte kwamen.
De zwavel die ook overal uit de grond kwam zorgde wel voor rotte eieren stank maar daar merkte we na een uurtje niets meer van.
7-12 Vanuit Roturua schepten we een rechtstreekse lift naar Taupo waar we op de camping in een hangmat plofte en daar die dag niet meer uit zijn gekomen.
In Taupo maakte we een wandeling naar The Huka Falls (1 uur lopen) en naar The Dam (2 uur lopen).
Door een natuurlijke sluis werd het water van de langste rivier van NZ, de Waikato, door een 6 meter brede, 10 meter diepe en 50 meter lange pijp naar beneden geperst.
Per seconde kwam er 160 kubieke meter water door de sluis en met een geweldige kracht storte het water daarna 11 meter naar beneden in het vervolg van de rivier, prachtig!
The Dam was gemaakt voor het opwekken van energie, de Waikato zorgt voor 25% van de stroom die dmv water op word gewekt in Nieuw Zeeland.
Voor het publiek gaat de sluis 3 keer per dag open waardoor er binnen een paar minuten een grote kolk water onstaat in het onder de sluis gelegen badje.
Het was wel levensgevaarlijk was het en dat bleek door de kei harde sirene die 3 keer afging voordat de sluis geopend werd.
8-12 Vanuit Taupo wilde we The Northern Circuit gaan lopen vanuit Whakapapa Village maar omdat het weer te slecht was moesten we dit een dag uitstellen.
Wel konden we met een zeilboot voor niet heel veel geld die dag naar The Carvings gaan die door Maoris in de rotsen waren gemaakt.
Samen met Sjuul en CJ (een gezellig Nederlands stelletje) genoten we van een relaxte zeiltocht, 2 flessen rose, The Carvings en sprongen we van 10 meter hoge rotsen het verekkes koude water in.
Omdat het weer die dag erna ook nog slecht was wilde we alvast richting Whakapapa gaan om zo 80 dollar uit te sparen door te liften ipv een shuttle busje te pakken.
Na een uur liften stopte iemand die ons na een beetje kletsen op de plek afzette waar we moesten zijn ondanks dat hij daarvoor een uur om moest rijden!!
Onderweg een bakje koffie gedronken en diezelfde middag (weer voor de nopjan) op de plek van bestemming aangekomen.
Het regende wel stevig dus we wisten niet of we die dag erna de toch konden gaan lopen.
10-12 Om 7.00 zijn we opgestaan en hebben we de tent kletsnat in moeten pakken.
Daarna wat spullen achtergelaten bij het Information Center en met de hoognodige spullen in de rugzak begonnen aan ‘ The Tangariro Northern Circuit’ begonnen.
Aan het einde van de eerste dag vroeg ik mezelf af waar ik weer aan begonnen was.
Ik had die dag 6 uur in de brandende zon gelopen en niet echt waar gekregen voor de moeite die het me gekost had.
Na een bad in het ijskoude water in het riviertje (geen douche op de campsite) en een primitief dinertje zijn we de tent ingedoken.
De dag erna weer vroeg uit de veren en weer begonnen en het langste gedeelte van de tocht.
Toen we een uur onderweg waren was ik het ietwat chaggerijnige gevoel van de dag ervoor al meteen kwijt.
We liepen door een maanlandschap van zwarte rotsen die daar terecht waren gekomen tijdens te vorige uitbarstingen van de Mount Ruapehu vulkaan.
Het was een zware maar schitterende toch die we inderdaad met de auto of bus niet hadden kunnen bereiken.
Na een zware klim kwamen we aan bij de Emerald Lakes die lichtblauw kleuren door het grote zwavelgehalte in het water, erg mooi!
Na een nog zwaardere klim kwamen we aan aan de top van de Mount Tongariro (1967m) en konden we aan alle kanten (zo bleek later) honderden kilometers ver kijken.
We zagen de Mount Taranaki liggen die 150 km verderop aan de kust lag bij New Plymouth.
Ook The Red Crater was met zijn bordeauxrode kleur een absoluut hoogtepunt van de dag.
Toen we bij de volgende hut waren aangekomen waren na 8 uur lopen was ik blij dat ik het gedaan had, dit was tot nu toe de mooiste dag in Nieuw Zeeland geweest.
Pieter heeft al vaker bergen beklommen maar voor mij was dit de eerste keer en zeker niet de laatste keer, ik vond het te gek!
Na een stevige maaltijd vielen we om zo’n 1100 meter hoogte in slaap in de tent, wat een verschrikkelijke kou.
De eerste keer maakte ik gebruik van de mummiestand van mijn slaapzak en trok het touwtje rond mijn gezicht goed strak aan.
Die morgen werd ik met een koude neus wakker en vertrokken we met handschoenen aan om 7.30 richting Whakapapa waar de tocht zou eindigen.
Het was koud en de lucht was volledig dichtgetrokken en regen was op komst.
De aangegeven tijd voor het laatste stuk was 5 uur bij slecht weer en 3 uur bij goed weer, we wilde flink doorlopen om te voorkomen dat we een nat pak zouden krijgen.
We begrepen ook al snel waarom dat stuk van de tocht bekend staat als ‘The Gab’, het was een heel slecht begaanbaar pad dat door diepe gaten liep.
Gelukkig stonden we na 2 uur doorstampen al bij het Information Center en konde we nat van het zweet op zoek naar een douche.
We werden opgehaald door een vrouw van het hostel waar we zouden gaan slapen in een bed omdat we een kamer nodig hadden om onze was te drogen te hangen.
Na 2 volle wasmachines was te hebben gedraaid, een lunch voor 6 personen naar binnen te hebben gewerkt met zn tweeen en een biertje op de tocht te hebben gedronken ben ik in bed geploft.
Die avond maakte we een grote pan spaghetti en dronken we met Friso (een kerel die we al 3 keer zijn tegengekomen) wat bier en zouden we daarna op stap gaan want er was een kroeg in National Park Village.
Om 23u liepen we richting de bar waar we al snel tot de conclusie kwamen dat die al even hartstikke dicht was.
Ook het barretje tegenover het hostel sloot om 23u de deuren dus we waren snel uitgestapt om het zo maar even te zeggen.
Toen de nest maar ingekropen om de volgende dag op tijd te kunnen vertrekken richting het zuiden.
Na 2 uur waren we het kotsbeu om met een stuk karton langs de weg te staan voor het weinige verkeer dat voorbij kwam richting Wellington.
Er reed vanuit National Park Village een trein naar het zuiden dus we gingen wat informatie verzamelen om in ieder geval weg te komen uit het saaie gehucht waar we waren.
Omdat het bijna net zo duur was om naar Wellington te rijden dan naar een volgend station kochten we een ticket voor Wellington.
Het was de eerste keer dat we per trein zouden reizen dus we waren zeer benieuwd.
Op het station aangekomen begrepen we niet hoe de treinen zouden rijden want... er lag maar 1 spoor.
De trein arriveerde een uur te laat en liet alleen mensen uitstappen maar wij mochten wel onze rugzakken in de bagagewagon laden want die mochten niet mee in de trein.
Toen de deuren van de trein dicht gingen vertrok de trein en we schrokken ons kapot, trein weg, rugzakken weg en Jan en Piet nog op het station!
Snel liepen we naar een van de conducteurs die onze vertelde dat de trein aan de kant moest voor een andere trein.
Een stukje verder kon de trein via een wissel op een ander stukje spoor waarna de trein vanuit het zuiden de mensen die richting Auckland gingen in laten stappen.
Toen die trein weg was kwam onze trein achteruit weer terug naar het station zodat wij nog in konden stappen, wat een systeem! :)
Na een zeer mooie tocht richting Wellington van 6 uur schudden en schommelen kwamen we aan in het centrum en pakte we de bus naar het hostel.
Het was zaterdagavond en vanuit de bus zagen we veel kroegen en restaurantjes, konden we nu dan toch eindelijk een keer op stap?
Na een vlugge douche liepen we het centrum in waar we bij een Italiaans Restaurant wat aten en daarna jawel: de kroeg in konden!!!
Het bier was niet duur (3 euro voor 425ml) dus een gezellige avond tussen de Kiwis stond niets meer in de weg.
De sfeer in de kroeg/disco waar we uitkwamen was super relax, iedereen was gezellig en al snel leerden we wat locals kennen die zeer geinteresseerd waren wat we kwamen doen in Nieuw Zeeland.
We werden uitgenodigd voor een after party maar we zagen al aardig dubbel dus toch maar terug naar het hostel waar we de kater uitsliepen, dat duurde heel de zondag ongeveer.

Woensdag gaan we op de boot naar Zuider Eiland waar we zsm een auto zullen gaan kopen.
Liften is niet echt meer mogelijk omdat er in het Zuiden weinig mensen wonen en dus weinig verkeer rijdt.
Achteraf ben ik blij dat we een gedeelte van de reis liftend hebben gedaan, het was een ervaring die ik nooit had willen missen.
Het ontmoeten van de lokale bevolking en de dingen die we meegemaakt hebben zal ik nooit vergeten, het was een hele beleving!
We hebben nu nog tijd om Wellington te bezoeken en ons klaar te maken voor het volgende deel van de reis.

Op Hyves heb ik weer veel foto’s en filmpjes gezet: http://jantjetje.hyves.nl/album/34796856/Wereldreis_3_Roturua_eo/L4GU50Af/

Over een paar weken zal ik weer verslag uitbrengen!

Succes in de sneeuw en kou daar, ik zal mijn flesje zonnebrand weer eens tevoorschijn halen!

Groetjes, Jantje